Aan het smallere einde van de bloemenweide blijft het pad aan de rechterkant van de weide en zwaait naar links, weg van de Velpeoever.

De bron van de Snoekengracht
Nog voor de grote wilgen die de uitgang ‘bewaken’, aan je linkerzijde tussen de struiken , vind je de bron.

Opgepast: de plaats is niet zonder gevaar! Je zakt zomaar tot je middel het water in, met nog een laag modder onder je voeten om verder weg te zakken in het drijfzand. Hou dus je voeten stevig op de stevige grond!

De bron is een van de vrij talrijke ‘ketelbronnen’ in het valleigebied, hogerop in Neervelp zijn er al verschillende. Zij leveren ‘kwelwater’, water dat opwelt uit de grond, dat een belangrijke rol speelt voor de natuurwaarden in dit gebied.

Kwel
De belangrijkste watertoevoer voor de plantengroei in de Snoekengracht is niet het regenwater, maar het kwelwater. Niet alleen hier aan de zichtbare bron, maar overal in het natuurgebied (bos, weiden, rietvelden, enzovoort) komt dit water naar boven. De ultieme oorsprong is het regenwater dat in de wijde omgeving insijpelt in de akkers. Het beweegt langzaam door de grondlagen, waar het allerlei mineralen (ijzer, kalk,...) kan opnemen, en dat gedurende tientallen jaren.

Cruciaal voor de Snoekengracht is dat dit water kalkrijk is, in tegenstelling tot het (zure) regenwater. Die kalk is, naast andere mineralen, een essentiële factor voor de beoogde diversiteit.

Het opvolgen van de waterhuishouding (o.a. de peilbuizen!) is reeds sinds lang een belangrijke informatiebron voor het bijstellen van het beheer van het natuurgebied.

De bron heeft ook weer een typische plantengroei, die enkel in zuiver water gedijt. Het samengesteld blad van de grote watereppe ruikt naar worteltjes (inwrijven!), maar is giftig.

We verlaten het natuurgebied langs de grote wilgen. Deze begonnen ooit hun dienst als weidepalen, maar nu lijkt het dat een zuchtje wind die reuzen zou kunnen vellen.

Langs een poortje en een dienstweg komen we in de Roosbeeksestraat. We gaan langs openbare wegen terug naar ons uitgangspunt aan het station, maar onderweg komt er nog een dessertje natuur.